“Ik heb een vraag naar aanleiding van het lezen van het magazine. Hoe weet je zeker of je de goede studierichting gekozen hebt.. of juist de verkeerde?”. Deze vraag kwam afgelopen week via de digitale snelweg bij mij binnen. Ik stel voor om een keer te bellen of Skypen, omdat ik deze vraag niet zo makkelijk digitaal kan beantwoorden. Een paar dagen later spreek ik haar via Skype.
Pure paniek
Ik vraag haar hoe het gaat. Ze geeft aan heel erg te twijfelen aan haar studie en zich onzeker te voelen. “Ik heb in pure paniek al een mailtje gestuurd naar mijn mentor om te zeggen dat ik stop met mijn studie. Ik heb er later eentje achteraan gestuurd om te melden dat een gesprek misschien wel handig is, aangezien ik wel erg vanuit emotie handelde.” Ze kan er gelukkig inmiddels om lachen.
Als ik haar vraag naar haar studie en de situatie waarin ze nu zit, begint ze te vertellen. Ze loopt al stage en geeft aan dat heel erg leuk te vinden. Alleen bepaalde vakken op school zijn best heel erg pittig en ze moet er behoorlijk hard voor werken. Harder dan ze gewend is van haar vorige opleiding. En dat is wennen en maakt haar soms onzeker. Daarbij heeft ze het gevoel dat het de rest van klas het allemaal wel weet, met oeverloos piekeren in bed tot gevolg.
Onzeker
De twijfels en het piekeren blijken met name veroorzaakt te worden door haar onzekerheid. De druk op de vakken die haar minder goed afgaan is blijkt namelijk erg hoog. Haalt ze deze niet dan is het einde opleiding, niet echt een relaxte gedachte.
Samen met haar kijk ik waar de onzekerheid door wordt veroorzaakt en we kijken naar haar einddoel. Als het doel namelijk weer helder voor haar is, komt de motivatie vanzelf om de onzekerheid te overwinnen. Ik geef haar tips om met haar onzekerheid om te gaan en hoe ze de opgebouwde stress kan reguleren.
Ik merk dat er gaandeweg het gesprek rust komt aan de andere kant van de lijn. Ze voelt het zelf ook en komt spontaan met creatieve ideeën over hoe ze zichzelf kan herinneren aan haar doel. En dat heeft alles te maken met de stage die ze loopt. Daarin heeft ze namelijk ontdekt dat ze zeker in deze richting wil gaan werken na haar studie.
“Eigenlijk zou elke student zo’n gesprek moeten hebben, of je nu twijfelt of niet”. “Het is superfijn om te sparren en dingen helder te krijgen”. zegt ze. Ik ben het natuurlijk hartgrondig met haar eens.
