Op de bank met Joanne

Van student criminologie naar reserve officier bij de Koninklijke Marechaussee 

In deze aflevering zit ik virtueel op de bank met Joanne. Joanne studeerde criminologie aan de Erasmus Universiteit van Rotterdam en volgde daarna nog een master Opsporingscriminologie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Volgens haar LinkedIn profiel is Joanne reserve officier bij de Koninklijke Marechaussee. Klinkt spannend, toch? Joanne vertelt me over het maken van keuzes, het belang van het opbouwen van een netwerk én waarom ze een sterke drang heeft iets voor de wereld te betekenen. Veel leesplezier!

Defensie: daar word je toch doodgeschoten?!

24 jaar, en zo’n functie… Dat had Joanne zelf ook niet kunnen bedenken. Toen ze een jaar of twaalf was, wilde ze juffrouw of politieagente worden. Defensie? Haar vader had het weleens aangekaart vanwege Joannes passie voor sporten en het helpen van mensen. Maar nee, dat was echt niets voor haar. Straks werd ze nog doodgeschoten, was dat dan wat haar vader wilde? Lachend kijkt ze nu terug op die tijd. Haar beeld van defensie was destijds wat bekrompen, nu weet ze wel beter. Maar hoe kom je daar terecht, vraag je je vast af.

Joanne vertelt over haar studiekeuze, die vanaf klas 3 of 4 van de middelbare school al min of meer vaststond. Altijd al was ze geïnteresseerd in het gedrag van mensen. Vrienden en vriendinnen kwamen naar haar toe als ze ergens mee zaten, omdat ze het gevoel hadden dat Joanne echt luisterde. En dat deed ze, met als gevolg dat ze nog meer interesse kreeg voor gedrag en zich steeds vaker afvroeg waarom mensen dingen deden en dan vooral: dingen die niet ‘mogen’…

Keuzes maken op basis van gevoel

Oké, dus geïnteresseerd in gedrag van mensen. Dan wordt het psychologie, zou je denken. Maar Joanne had geen ambitie om een eigen praktijk te openen of één-op-één met mensen in gesprek te gaan. Juist het onderzoek doen ernaar trok haar aan. Het juiste woord had ze er alleen nog niet voor gevonden, tot ze voor een open dag op de Twentse universiteit haar interesses moest aankruisen.

Drie keer raden wat er tussen stond? Juist, criminologie! Tijdens de open dag op die opleiding wist ze het meteen zeker: ze voelde zich er helemaal goed bij, haar keuze stond vast. Toch was er nog een belangrijke keuze die er voor haar klaar stond: waar zou ze deze studie volgen? Zelf komt Joanne uit een dorp, dus de stap om naar de stad te gaan moest sowieso worden gezet. Niet erg, vond ze, want de wereld ontdekken en op haar eigen benen leren staan was juist wat ze wilde. Maar zou ze dat doen in Amsterdam, Rotterdam of Leiden?

Best een lastige keuze, want volgens Joanne had elke universiteit haar voor- en nadelen. Amsterdam is natuurlijk onbetaalbaar duur om te wonen, dus eigenlijk bleven na die constatering alleen Rotterdam en Leiden nog over. Maar even kijken dan!

Toen ze de trein uitstapte in Leiden, wist ze het eigenlijk al: dit werd hem niet. Een soort klein Amsterdam, waar de verschillende faculteiten van de universiteit over de hele stad verspreid waren. Geen ramp, maar niet zoals Joanne het voor zich zag. Alle hoop was dus gevestigd op Rotterdam, en gelukkig met succes… Toen ze daar aankwam voelde ze zich meteen thuis. Check!

Fijne manier van leren

Nog een voordeel op deze universiteit was de methode van studeren. Geen uren aan hoorcolleges en zelfstudie, maar samen met medestudenten discussiëren over de stof en praten over casussen. Een manier die niet voor iedereen werkt, maar voor Joanne zeker wel. Zo actief met de stof bezig zijn, zorgde er voor haar voor dat ze alles beter onthield en op een tentamen vragen kon koppelen aan gesprekken die ze had gehad op school. Super fijn! En ondanks haar drukke leven in haar dorp waardoor ze zich eigenlijk niet wilde aansluiten bij een vereniging, confronteer ik Joanne er toch mee dat ze wel bij een studievereniging zit! Lachend vertelt ze dat dat inderdaad niet de bedoeling was, maar dat ze er enorm veel voor terug heeft gekregen.

Deze vereniging was echt gericht op haar studie, wat haar toegang gaf tot super gave lezingen van mensen met interessante verhalen vanuit de beroepspraktijk. Ze mocht op excursies naar bijvoorbeeld een tbs-kliniek en een grote rechtbank. Bovendien leerde Joanne daar mensen kennen die nu niet meer uit haar leven weg te denken zijn. Goede keus dus!

Ambitieus: mooi, maar ook gevaarlijk

Over keuzes gesproken, ook voor Joanne waren die niet altijd makkelijk. Iets wat heel mooi kan lijken, kan ook een valkuil zijn. Bij Joanne was dat haar ambitie en doelgerichtheid. Vroeger wilde ze van alles doen en het liefst tegelijk: voetballen, dansen, muziek maken, hard leren voor school… Heel leuk allemaal, maar op een gegeven moment stond haar gezondheid er niet meer naar. Dat resulteerde in een lastig moment, waarop ze keuzes moest maken. Voetballen of dansen, maar niet allebei. Eigenlijk wilde ze het niet, maar ook zelf merkte ze dat het echt nodig was om een aantal drastische stappen terug te zetten.

Met behulp van een fysiotherapeut leerde Joanne haar fysieke grenzen aan te geven. Die lag eerst heel laag, en heeft ze langzaam opgebouwd. Met vallen en opstaan, dat wel, maar volgens Joanne is dat juist waardoor je verder komt. Verkeerde keuzes bestaan eigenlijk niet, zijn we met elkaar eens. Als je je op een moment goed voelt over een bepaalde keuze, moet je die ook zeker maken. Pakt het niet uit zoals je had gedacht of gehoopt? So be it, daar leer je alleen maar van.

Aan de slag als vrijwilliger

Om met haar passie voor het helpen van mensen ook wat concreets te doen, is Joanne ook aan de slag gegaan met vrijwilligerswerk. Er staat al heel wat op haar cv, maar momenteel is ze in dienst bij het Rode Kruis, waar ze als EHBO’er werkt en wat werkzaamheden verricht om zorgpersoneel te ontlasten.

Leven niet zoals uitgestippeld…

Op haar twaalfde wist ze het zeker: op haar 23e zou ze trouwen en op haar 25e haar eerste kindje krijgen. Dat het leven een andere wending kan nemen wist ze toen nog niet: ze is nu namelijk 24, en haar leven ziet er heel anders uit! Erg vindt Joanne dat niet: ze is nu vooral druk met haar carrière en houdt zich vooral niet bezig met hoe haar leven er later uit zou moeten zien. Ze gelooft in wat er op haar pad komt. Mooi! Joannes laatste, ultieme tip voor jou is om te allen tijde eerst voor jezelf te kiezen. Zelf is ze ook een absolute voorstander van het zoveel mogelijk helpen en ondersteunen van andere mensen, maar ze weet ook dat dat alleen kan als je eerst goed voor jezelf zorgt.

Ook in het maken van keuzes speelt dat een belangrijke rol: natuurlijk mag je naar anderen luisteren, maar doe dat nooit ten koste van jezelf. Prachtige tip om mee af te sluiten!