Mijn ochtend wandeling
Over emigreren en de impact daarvan op je omgeving
In deze bijzondere aflevering neem ik je mee tijdens een ochtendwandeling die ik maakte tijdens mijn reis van Spanje naar Nederland, vlak voor aanvang van de Holland Kindness Pandemic aka Fearless Joy on Tour, die in in augustus ben begonnen. Tijdens die tour bied ik een luisterend oor bieden aan jongeren, ouders en docenten omdat de corona crisis het nodige te wegen heeft gebracht en een luisterend oor hier en daar gewoon op z’n plek is. Aangezien jongeren niet mijn kant op kunnen, kom ik naar hen, in Nederland. Ik reflecteer tijdens deze wandeling op een oude herinnering, dus hierbij een disclaimer: het kan rust in je hoofd veroorzaken… Veel luisterplezier 🙂
Laatste rondje
Mijn laatste rondje op het platteland, voordat ik naar Nederland vertrek. Ik wil graag reflecteren op deze laatste wandeling. Ik heb geen idee wanneer ik hier weer loop. We gaan er vanuit dat we in ieder geval twee maanden in Nederland zijn. In oktober ga ik mijn boek (en kindje) natuurlijk lanceren. Daar kijk ik ontzettend naar uit, ook al is het misschien nog ver weg, maar de tijd gaat snel. Het is een bijzondere dag vandaag, het is namelijk mijn trouwdag. Ik ben heel dankbaar voor het feit dat ik al 22 jaar getrouwd ben met de enige echte Joost Jong. Ik geloof erin dat wij echt meant to be zijn. Naast dat we veel lol hebben maken we ook dingen gedaan. Ik kijk ondertussen naar de zonsopkomst, wat is het prachtig.
Van hot naar her
We zijn van Beverwijk naar Haarlem verhuisd, en dat heeft nogal wat teweeg gebracht. Toen wij naar Haarlem verhuisden was er een periode waar ik nog wel eens kon klagen. Als we iets leuks te doen hadden met vrienden moesten we vaak naar Beverwijk of Heemskerk, maar ze kwamen niet zo snel onze kant op. Dat had toch te maken met de tunnel die er tussen zit. Dat schept toch een afstand, en dat is heel jammer. Het is niet zomaar iets om te verhuizen en een nieuw plekje te vinden. Al die vertrouwde dingen die zo gewoon waren zijn nu totaal anders. In Haarlem kregen we onze twee prachtige kinderen Robin en Dave.Vanuit Haarlem zijn we verhuisd naar Spanje. Wat was dat een avontuur! Een enkele reis is altijd spannend. De kinderen waren zeven en negen. Waar moet je beginnen? Alles is nieuw. Inmiddels wonen we alweer 12 jaar in Spanje en genieten we elke dag.
Bij je keuze blijven
In het begin is het lastig om bij je keuze te blijven. Er komen reacties van alle kanten. Mensen die het niet snappen, mensen die je willen beschermen en ga zo maar door. Mensen vragen mij weleens ‘waarom ging je weg uit Nederland?’ Dat is niet hoe ik het zie. Ik verliet Nederland niet, ik vond een andere plek waar ik heenging. Omdat wij dat wilden, zo makkelijk is het. De mensen om ons heen konden dat niet altijd begrijpen. Er zijn ook altijd andere die gaan reflecteren. Dan denken ze misschien wel: “zou ik dat durven?” Ze worden wakker geschud door mijn keuze.
Verlangen naar thuis
‘Missen’ is niet een woord wat ik gebruik voor het verlangen naar Nederland. Ik weet heel goed hoe en op welke manier ik ben verbonden met mensen. Als je iemand bij je draagt in je hart is hij of zij altijd bij je. Ook al zie je ze misschien niet; ze zijn altijd bij je. Dierbare vrienden, dierbare connecties. Dat is precies de reden waarom ik nu zoveel zin heb om naar Nederland te gaan. Ik mis de fysieke verbinding enorm.. Dat komt natuurlijk door Corona.
Als je in het buitenland woont moet je vaak keuzes maken. Je mist veel evenementen. Bruiloften, verjaardagen en zelfs begrafenissen. Dat is heel jammer maar ook logisch. Soms komt dat door tijd of geld te kort en soms is het een bewuste keuze.
Ik heb mega veel geleerd van onze emigratie. Dat imperfectie eigenlijk juist heel mooi is. Mijn dochter heeft een tijdje paardgereden. Als we daar naartoe reden leek het wel alsof we in Schotland waren. Nog steeds op dezelfde plek, maar in een totaal andere wereld. Een half uurtje rijden en dit zien, dat is ongelofelijk.
Spanje is daarbij misschien ook wel een beetje een andere wereld. Ik vertel vaak aan iemand dat de supermarkt ‘om de hoek is.’ Ze gaan er dan vaak vanuit dat je dan maximaal tien minuutjes moet rijden. Voor ons is om de hoek zeker een half uur. Dat verschil vergeet ik vaak even!
Regelen
Toen we hier aankwamen moesten we van alles regelen. We moesten allemaal ingeschreven staan, en de kinderen moesten natuurlijk ingeschreven zijn op school. Dat lijkt klinkt makkelijker dan het was. Ons Spaans was op dat moment nog niet op en top. De kinderen hadden in de zomer privéles gehad en ook Joost en ik hadden les gevolgd, maar dat betekende niet dat we foutloos Spaans konden praten. Dat is natuurlijk super logisch.
Doelen stellen
Ik bleef doelen stellen voor mijn Spaans. Een van die doelen was een echt gesprek voeren met een van de leraren van mijn kinderen. Eerst ging dat allemaal via briefjes, maar daar wilde ik vanaf. In het gebied waar wij woonden praatte ze vliegensvlug, en ook nog eens binnensmonds. Dat is natuurlijk niet makkelijk. Dan denk je: hoe ga je dat leren? Tijdens een ouderavond praat iedereen door elkaar heen. Hoe pik je dan alles op? Gelukkig hebben we niet opgegeven en hebben we alles op alles gezet om zo goed mogelijk Spaans te leren, en volgens mij is dat gelukt!
Familie
Familie blijft belangrijk voor mij. De laatste twaalf jaar hebben we niet veel tijd kunnen spenderen samen, dat blijft jammer. Als de familie langskomt is het altijd feest. Wat we ook doen, bijkletsen is al genoeg voor ons. Het is niet altijd makkelijk om aan iedereen uit te leggen hoe druk we zijn. We willen het liefst tijd voor iedereen maken maar soms gaat dat gewoon niet. Dat uitleggen is niet altijd een makkelijke klus. Ik werk hard, en hou ervan maar daarvoor moet je helaas ook andere dingen minder aandacht geven.
Wat vindt mijn omgeving?
Ik ga nog een aantal mensen benaderen en spreken. Ik ben heel benieuwd wat zij van mijn emigratie vonden. Mijn ouders en familie. Hoe hebben zij dat ervaren? Ik ben heel benieuwd. Voor iedereen zal dat anders hebben gevoeld. Dingen zijn natuurlijk veranderd, voor mij maar ook voor vrienden en familie. Dat kan pijnlijk en verdrietig zijn maar ook veel geluk opleveren. En dat zijn we nu zeker; gelukkig.
Ben je benieuwd naar de hele podcast? Luister deze dan op Spotify – Your Journey ‘Mijn laatste ochtend wandeling’
